Dung-chen

De dung-chen is een trompet, die in Tibetaanse kloosters bespeeld wordt. Hij bestaat uit drie telescopische delen, die geaccentueerd worden door decoratieve messingringen.

Hij speelt een belangrijke rol in instrumentale ensembles tijdens ceremonieën en er bestaat ook een speciaal repertoire om uit te voeren op het dak van het klooster. De dung-chen wordt steeds per twee gespeeld. Vaak zijn er twee paren, een klein en een groot. De dung-chen kan drie tonen voortbrengen, maar dat vergt een goede beheersing van de muzikant. Het is niet eenvoudig een toon vloeiend te laten overgaan in een andere. Monniken die het instrument leren spelen, verwijderen zich van het klooster om de andere kloosterlingen niet te storen tijdens hun gebed.

Het afgebeelde instrument is een grote trompet. Het is bijna vier meter lang.