Gitaar

De gitaar was bijzonder populair in het 17de-eeuwse Italië. Het instrument van Matteo Sellas, dat hier afgebeeld wordt, is representatief voor die tijd. Het is tamelijk klein en telt vijf snarenkoren of vijf dubbele snaren. Matteo Sellas was van Duitse afkomst. Hij vestigde zich in Venetië, een van de voornaamste centra van gitaarbouw. Tot ongeveer 1750 baatte de familie Sellas er verscheidene ateliers uit.

De overvloedige decoratieve elementen geven aan dat het instrument gebruikt werd in aristocratische kringen. Op het klankblad zijn bloemenmotieven aangebracht met zwarte pasta. Rond de rozet zijn andere bloemen verwerkt in een vlechtwerk van ebbenhout, ivoor en palissander. De rozet zelf is vermoedelijk afkomstig uit een klavecimbel. Ze stelt een personage aan een klavecimbel voor, omgeven door de initialen ‘HH’, het embleem van klavecimbelbouwer Henri Hemsch. De toets is verfraaid met twee ivoren plaatjes die fabeltjes van de Griekse dichter Aisopos voorstellen: De wolf en de ooievaar en De vos en de ooievaar. Een ivoren plaatje op de stemschroevenkast draagt de signatuur van Matteo Sellas. De ribben van de rug en de zijwanden zijn gemaakt van slangenhout en worden van elkaar gescheiden door een ivoren biesje.