Barokmusette

De musette, een kleine doedelzak met een bijzonder ingenieuze afwerking, kende zijn bloeitijd tijdens de Franse barok. De zak wordt van lucht voorzien via een blaasbalg, die de muzikant om zijn rechterarm bindt. Het instrument bevat verder één tot drie melodiepijpen met kleppen en meerdere bourdons die compact verpakt zitten in een kleine cilinder.

De familie Hotteterre gaf de musette haar definitieve vorm, een topprestatie op het gebied van instrumentenbouw. Het is wellicht een van de meest geraffineerde instrumenten door het precisiewerk bij de constructie van de melodiepijp, evenals de finesse van de boring van de bourdonpijpen – met een totale lengte van meer dan twee meter in een cilinder van amper 10 cm. Het gebruik van kostbaar materiaal zoals ivoor, ebbenhout, zilver, zijde en brokaat geeft aan dat de musette bestemd was voor een aristocratisch milieu. Ze deed haar intrede in de hofballetten vanaf het einde van de 16de eeuw. Haar succes nam nog toe in het midden van de 17de eeuw. Een verbazingwekkend groot aantal composities zoals suites, sonates en concerto’s getuigen van haar populariteit. De musette speelde eveneens een belangrijke rol in pastorale scènes in de Franse opera.