Baryton

De baryton werd vermoedelijk al bespeeld in het begin van de 17de eeuw, maar kende pas later een echte bloeiperiode. De bekendheid van het instrument nam sterk toe in de tweede helft van de 18de eeuw onder invloed van Joseph Haydn. Hij werkte lange tijd als kapelmeester bij de familie Esterházy. Zijn broodheer prins Nikolaus bespeelde het instrument zelf. Zo componeerde Haydn ongeveer 175 werken voor baryton. De trio’s voor altviool, cello en baryton zijn ongetwijfeld de bekendste voor dit ongewone instrument.

Met zijn afhangende schouders, zijn fretten en zijn gesculpteerde hoofdje bovenaan lijkt hij erg op de viola da gamba. Maar in tegenstelling tot de gambafamilie bezit de baryton enkele metalen resonantiesnaren aan de achterzijde van de hals. Dat aantal kan sterk verschillen. Die metalen snaren hebben een dubbele functie: ze verrijken de klank door mee te trillen met de gestreken darmsnaren en ze kunnen getokkeld worden met de duim van de linkerhand.